2 ژانویه 2023- مطالعه ی اخیراً منتشر شده در Diabetes Care نشان می دهد که استفاده از مهارکننده‌های کوترانسپورتر2 سدیم-گلوکز (SGLT2) در مقایسه با مهارکننده‌های دی پپتیدیل پپتیداز 4(DPP-4) ، خطر زوال عقل را به میزان 20 درصد در افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 2 ، کاهش می‌دهد.

مهارکننده‌هایSGLT2 ، دسته‌ای از داروهای تجویزی هستند که توسط FDA در کنار ورزش و رژیم غذایی برای کاهش قند خون در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 تأیید شده‌اند. داروهای این دسته شامل امپاگلیفلوزین، داپاگلیفلوزین و کاناگلیفلوزین است. مهارکننده‌هایDPP-4 ، که گلیپتین‌ها نیز نامیده می‌شوند، دسته‌ای از داروهای خوراکی دیابت هستند که توسط FDA برای درمان دیابت نوع 2 در بزرگسالان تأیید شده‌اند. مهارکننده های DPP-4 مورد تایید FDA شامل لیناگلیپتین، ساکساگلیپتین، آلوگلیپتین و سیتاگلیپتین هستند.

مطالعات نشان داده اند که دیابت نوع 2 خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می دهد، اما شواهد روشنی برای توصیه مداخلاتی وجود ندارد که بتواند این خطر را کاهش دهد. برای این منظور، دکترWalter Swardfager  و همکارانش از دانشگاه تورنتو تاثیر استفاده از مهارکننده‌های SGLT2 را در مقایسه با مهارکننده‌های DPP-4 ، به منظور کاهش خطر زوال عقل در یک مطالعه کوهورت گذشته‌نگر مبتنی بر جمعیت بررسی کردند.

این گروه شامل ساکنان 66 ساله و بالاتر در انتاریو بودند که از 1 ژوئیه 2016 تا 31 مارس 2021 برای اولین بار استفاده از یک مهارکننده DPP-4 یا یک مهارکننده SGLT2 را آغاز کرده بودند. یک الگوریتم تأیید شده برای بیماری آلزایمر و دمانس های مرتبط برای شناسایی زوال عقل، در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. نسبت‌های خطر تعدیل ‌شده (aHR) برای زمان تا وقوع زوال عقل، با استفاده از مدل‌های خطر متناسب کاکس با در نظر گرفتن امتیاز گرایش به‌ دست آمد.

پنجره مشاهده با یک سال تاخیر از زمان ورود به این مطالعه ی کوهورت برای بررسی تاخیر بیماری و معکوس شدن علیت آغاز شد. تجزیه و تحلیل اولیه از تعریف قرار گرفتن در معرض برای قصد به درمان[1] و آنالیز ثانویه به عنوان تحقیق تحت درمان انجام شد.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

· در بین 106903 نفر، مهارکننده‌های SGLT2 در مقایسه با مهارکننده‌های DPP-4 با خطر کمتر زوال عقل(14.2 در هر 1000نفر- سال؛ بانسبت‌ خطر تعدیل ‌شده 0.80) در طول میانگین پیگیری 2.80 سال از ورود به گروه مرتبط بودند.

· هنگامی که نتایج بر اساس مهارکننده‌های مختلف SGLT2 طبقه‌بندی گردید، داپاگلیفلوزین کمترین کاهش خطر را نشان داد(نسبت‌ خطر تعدیل ‌شده 0.67) و به دنبال آن امپاگلیفلوزین(نسبت‌ خطر تعدیل ‌شده 0.78) قرار داشت در حالی که کاناگلیفلوزین هیچ ارتباطی را نشان نداد(نسبت‌ خطر تعدیل ‌شده 0.96).

· تجزیه و تحلیل به عنوان درمان، ارتباط معنی داری (aHR 0.66) را نسبت به تجزیه و تحلیل قصد به درمان نشان داد.

نویسندگان در پایان گفتند: بر اساس این نتایج ارتباطی بین مهارکننده های SGLT2 و کاهش خطر زوال عقل در افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 2 است. آنها خواهان کارآزمایی‌های تصادفی‌ و کنترل ‌شده برای تایید این نتایج شدند.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/use-of-sglt2-inhibitors-tied-to-lower-dementia-risk-in-older-people-with-type-2-diabetes-study-104879